Πώς τα κατάφεραν: 3 μαθήτριές μου μοιράζονται πώς απέκτησαν μια *πραγματικά* ισορροπημένη διατροφή

Μ.: Εγώ θα αναφέρω συγκεκριμένα το Πάσχα, γιατί τα Χριστούγεννα δεν είχα ξεκινήσει τη διατροφική εκπαίδευση μαζί σου. Βρέθηκα σε ένα πολύ μεγάλο τραπέζι μετά από αρκετά χρόνια με πολλούς συγγενείς, φίλους γνωστούς και είχε ένα σωρό φαγητά, σνακ, γλυκά. Ήταν σαν να σε έχω μες το μυαλό μου και […] εφάρμοσα χωρίς κάποια πίεση, ασυναίσθητα, όλα αυτά που είχαμε μάθει μαζί, δηλαδή είχα το πιάτο μου, όπως έχουμε μάθει το γέμισα με την πρωτεΐνη μου, τον υδατάνθρακά μου, τη σαλάτα μου και έβαλα πραγματικά αυτά που θα ήθελα να φάω. Είχε άπειρες επιλογές, που μπορώ να σου πω ότι στο 95% μου άρεσαν, ωστόσο επέλεξα αυτό που ήθελα και ένιωθα ότι θέλω να τα γευτώ. Δεν έβαλα τίποτα παραπάνω. Κάπου προς το τέλος του φαγητού έκανα αυτό το ένα βήμα πίσω που έχουμε μάθει και ένιωσα πλήρης, οπότε το υπόλοιπο φαγητό έμεινε εκεί. Έπειτα, που ήρθε και το γλυκό, και είχε πάλι πάρα πολλές επιλογές, διάλεξα το γλυκό που όντως ήθελα να φάω ανάμεσα στα πάρα πολλές που είχε.

Μετά από όλο αυτό ένιωσα πολύ περήφανη για τον εαυτό μου που τα κατάφερα. Ένιωσα συγκίνηση, γιατί τα μεγάλα τραπέζια είναι μεγάλη πρόκληση και σαν ένας άνθρωπος που έκανε υπερφαγικά επεισόδια και πολλές φορές στερούμουν τα αγαπημένα μου φαγητά, ένιωσα πραγματικά να έχω τον έλεγχο και σε ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί για άλλη μια φορά είδα πόσο σωστή ήταν η επιλογή μου να σε εμπιστευτώ σε αυτό το διατροφικό ταξίδι. […]

Ε.: Εγώ σκέφτομαι πιο καθημερινά πράγματα. […] Γενικότερα οι επιλογές μου δεν πάνε με το τι μπορεί να θέλω. Μπορεί να μη φάω μπέργκερ και να φάω μια πιο υγιεινή επιλογή, χωρίς να μου κοστίζει κάτι. Μπορεί να θέλω το βράδυ να φάω ένα ολόκληρο βόδι, αλλά θα αρκεστώ στο γιαούρτι με τα φρούτα, γιατί ακριβώς έχω μάθει την απόλαυση – που είναι ένα από τα βασικά βήματα – και ότι μπορείς να βρεις την απόλαυση σε κάτι πιο μικρό και τελικά πιο απολαυστικό από αυτό που το μυαλό σου ή η κούρασή σου σού λέει να φας. Αυτό το έχω δοκιμάσει τόσο πολύ που καθημερινά τρώω τα ίδια και τα ίδια γιατί απλά τα απολαμβάνω. Στο σχολείο που δουλεύω με κοροϊδεύουν «Εντάξει, αγαπάς το γιαούρτι μην κάνεις έτσι!»…

Μ.: Το παρατηρώ κι εγώ αυτό!

Ε.:…γιατί το απολαμβάνω πραγματικά! Βάζω τα σποράκια μου, τα φρούτα μου. Είναι η απόλαυση, δεν το κάνω επειδή πρέπει. Το υγιεινό μπορεί να είναι πολύ απολαυστικό και όχι μια βλακεία ή «Α, εγώ κάνω τώρα δίαιτα και δεν μπορώ να φάω ψωμί». Όχι μπορείς να το έχεις. Αυτό το απολαυστικό είναι αυτό που βλέπω καθημερινά ότι κυνηγάω: διάφοροι συνδυασμοί, διαφορετικά είδη φρούτων. Πάω στο σούπερ μάρκετ και θέλω να δοκιμάσω νέα πράγματα, γιατί είναι η απόλαυση το βασικό που με βοηθάει να προχωράω στη διατροφή μου.

Λ.: Ναι, αυτό είναι. Όταν μάθεις να ακούς το σώμα σου και δεν λειτουργείς σπασμωδικά με ενοχές ή με απωθημένα, καταλήγεις να έχεις μια (ισορροπία), γιατί σκέφτεσαι «Α, θέλω να χάσω κιλά, πρέπει να τρώω καλά» και βάζεις 5 βλακείες. Νομίζω εκεί αποτυχαίνει το 90% από τις διατροφές και τις δίαιτες. Δεν είναι μόνο το θερμιδικό έλλειμα, είναι και όλη αυτή η έλλειψη διατροφικής εκπαίδευσης που δεν δίνεται στους ανθρώπους, γιατί έχει  συμβάλλουν πολύ το μυαλό σου και η ψυχολογία σου στο γιατί κάνεις ό,τι κάνεις. Δηλαδή, δε νομίζω ότι είναι αρκετό το ότι «απλά θα τιμωρήσω τον εαυτό μου για λίγες μέρες, θα φάω όλα αυτά που δεν μου αρέσουν γιατί θέλω να χάσω κιλά». Θα το αντέξεις μια εβδομάδα; Δύο; Τρεις; Μετά ξεσπάς. Αυτό είναι το θέμα.

Αλλά όταν μάθεις να ακούς το σώμα σου, όταν μάθεις ότι στο 80% κάνω το καλύτερο που μπορώ για το σώμα μου, ακόμα κι όταν έρθει η μια φορά που θα προτιμήσεις εκείνο το λιπαρό μπέργκερ και θα το φας, δεν θα νιώσεις ενοχές. Θα φτάσει (το λίπος) «μέχρι τα νύχια σου», αλλά δεν είναι αυτό το «στερήθηκα, τώρα θα το φάω και μετά θα το λυπηθώ». Έτρωγα άνετα είτε φορές που -ενώ μπορούσα άνετα να φάω μπέργκερ χωρίς καμία ενοχή- επέλεξα εκείνη την ωραία τη σαλάτα. Υπήρχαν και φορές που όντως ήθελα να φάω το μπέργκερ, το έφαγα, το γούσταρα και δεν ένιωσα την παραμικρή ενοχή. Είσαι χορτασμένος και δεν έχεις να την ανάγκη να κινηθείς σπασμωδικά.