“Η διατροφή μου ήταν χάος. Τώρα είμαι ελεύθερη” – Συνέντευξη με τη Νανά
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες διατροφικές της προκλήσεις πριν ξεκινήσει τη διατροφική της εκπαίδευση;
«Τα πάντα ήταν μια πρόκληση, γιατί τίποτα δεν ήταν σωστό, όπως το ξέρω αυτή τη στιγμή. Μια διατροφή γεμάτη τσιμπολογήματα, άστατα γεύματα, διπλές μερίδες φαγητού. Δεν έτρωγα «άσχημο» φαγητό, αλλά μαγειρευτά – και πολλά γλυκά. Ένα χάος.»
Η Νανά εξηγεί ότι στο παρελθόν ήταν στρατιώτης σε μια δίαιτα και κανείς δεν τις εξηγούσε κάτι πέρα από αυτό.
«Ήθελα κι εγώ να μάθω πώς είναι να ζεις ελεύθερα, να έρχεται το φαγητό αβίαστα, να είναι σωστό.
Βλέπω ότι είναι όλο λάθος από την αρχή. Θα έπρεπε να πηγαίνουμε στον διαιτολόγο για να μάθουμε πώς να συμπεριφερόμαστε απέναντι στο φαγητό. Να το ελέγχουμε για να είμαστε υγιείς.
Θυμάμαι πως παλιά σκεφτόμουν όλη μέρα το φαγητό. Τώρα πια αυτό έχει σταματήσει. Σκέφτομαι το φαγητό κάθε 3-35,5 ώρες που πεινάω, δεν το σκέφτομαι στα ενδιάμεσο και το ευχαριστιέμαι εκατομμύρια φορές περισσότερο. Είναι απίστευτο! Κι εγώ δεν πιστεύω αυτό που μου συμβαίνει.»
Τι είχε δοκιμάσει για να διαχειριστεί τη δυσκολία στο γλυκό και τις διπλές μερίδες φαγητού; Για ποιον λόγο πιστεύει ότι δεν τη βοήθησε αυτό στο μακροπρόθεσμο;
«Αυτό που κάνουν όλοι. Λες “Κόβω τα γλυκά”. Αυτό μια κουβέντα είναι. Τι κόβω τα γλυκά; Δεν γίνεται έτσι; Πρέπει να μάθεις να το διαχειρίζεσαι αυτό. Το να πεις “Κόβω τα γλυκά” σημαίνει ότι θα στερηθείς. Αυτό με μιας ο οργανισμός το απωθεί.
Η δίαιτα είναι στο μυαλό μας σαν κάτι στερητικό, βασανιστικό, που πρέπει να πεινάς, δεν έχεις ποικιλία και είναι βαρετό. Εμείς θέλουμε μια διατροφή που έχει από όλα. Να μας καλύπτει όσον αφορά την υγεία μας, να πάρουμε όλα τα θρεπτικά συστατικά που πρέπει να πάρουμε και να μη στερούμαστε κάτι. Να μπορούμε να έχουμε την ελευθερία να τρώμε και να μη στερούμαστε κάτι. Να μπορούμε να έχουμε την ελευθερία να τρώμε και τα γλυκά μας. Αυτήν την ελευθερία εγώ την ήθελα και για αυτό έκανα τη διατροφικής εκπαίδευση και τώρα, ναι, την έχω.»
Πώς παρατήρησε να διαφέρει η διατροφική εκπαίδευση από τις μεθόδους που έχει ακολουθήσει πριν (π.χ. στέρηση);
«Πλέον έμαθα τι πρέπει να κάνω. Έμαθα τους συνδυασμούς τροφίμων που θα πρέπει να έχω στο πιάτο μου, ώστε το γεύμα μου να είναι ολοκληρωμένο και να μην ξανασκεφτώ τι φαγητό για τις επόμενες 3-3,5 ώρες που θα είναι να ξαναφάω. Με καλύπτει! Τα επίπεδα της ενέργειας και της αντοχής είναι ασύλληπτα μεγαλύτερα από ό,τι είχα πριν. Σερνόμουν. Τώρα πλέον είμαι μια χαρά.
Θέλω αυτό που τρώω να πιάνει τόπο, να με καλύπτει, να με ΘΡΕΦΕΙ, όχι απλά να είναι κάτι νόστιμο.»
Υπήρξε κάποια δύσκολη στιγμή που προέκυψε στην πορεία της στην οποία σκέφτηκε να εγκαταλείψει την προσπάθεια αλλά δεν το έκανε; Τι την κράτησε;
«Υπήρξε ένα πρόβλημα με κάποιον συγγενή μου που αρρώστησε. Εκεί λίγο ξαναγύρισα πίσω στα παλιά – έχω θέμα με το συναισθηματικό φαγητό. Το αναγνώρισα, όμως, και όχι, δεν σταμάτησα τη διατροφική εκπαίδευση, γιατί καταλάβαινα ότι αυτή η περίοδος θα τελειώσει και όπως και να ‘ναι, δεν μπορώ κάθε φορά που κάτι συμβαίνει στη ζωή μου, να πισωπατάω όσον αφορά τη διατροφή. Πρέπει να βρω άλλους τρόπους να χειρίζομαι τέτοια θέματα. Αυτό ακόμα το παλεύω, αλλά είμαι σε πάρα πάρα πολύ καλύτερη κατάσταση.
Είναι άλλο το φαγητό και άλλο αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μας. Έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να φάω. Γιατί πρέπει να αδειάσω το ψυγείο; Θα λύσω κάποιο πρόβλημα; Όχι, θα δημιουργήσω ένα άλλο. Οπότε, συνέχισε τη διατροφική εκπαίδευση, γιατί δεν είχα τελειώσει ακόμα με τις γνώσεις που έπρεπε να έχω πάρει και δεν θα το άφησα στη μέση. Όχι, δεν το κάνω αυτό.»
Πώς διαχειρίστηκε το φαγητό μέσα στο καλοκαίρι, όπου μόλις είχε ολοκληρώσει τη διατροφική της εκπαίδευση;
«Το καλοκαίρι δούλευαν όλα αυτά στο μυαλό μου. Μπορεί να μην τρεφόμουν όπως θα έπρεπε, αλλά δούλευε το μυαλό μου ό,τι είχαμε πει.
Θυμάμαι ότι είχαμε μπει σε έναν φούρνο. Ο άντρας μου κοίταγε τα γλυκά, τα παγωτά κλπ.. Εγώ κόλλησα στο ψυγείο με τα γιαούρτια και τα κεφίρ! (γελώντας) Εκείνη τη στιγμή λέω «Ορίστε; Πώς γίνεται αυτό;» εγώ αυτό ήθελα να φάω.
Επίσης, πηγαίναμε σε ταβέρνες κι εγώ κυνηγούσα τα μαγειρευτά φαγητά που συνήθως δεν φτιάχνω στο σπίτι. Ούτε πίτσα ήθελα ούτε τίποτα τέτοιο. Έτρωγα τη σαλάτα μου, κολοκυθάκια γεμιστά, στιφάδο, που δεν τα φτιάχνω στο σπίτι. Και τι ωραία που πέρναγα! Άλλες επιλογές.
Αυτό γινόταν αυτόματα, όχι με αίσθηση καταπίεσης και “Αχ μωρέ θέλω εκείνο, αλλά να φάω αυτό, γιατί είναι καλύτερο”. Όχι.! Το ήθελα με όλη μου την ψυχή, με όλο μου το σώμα. Δηλαδή, άλλαξε όλη η νοοτροπία μου»
Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται με τον αυτοέλεγχο στο φαγητό και τα γλυκά και πιστεύουν ότι αν ξεκινήσουν να ακούν το σώμα τους, δεν θα έχουν σταματημό, διότι θα το σκέφτονται και θα το θέλουν συνεχώς. Άρα, προτιμούν να μην τα βάζουν καν στο σπίτι, να τα αποφεύγουν εντελώς, προκειμένου να μην μπουν καν στον πειρασμό, διότι τότε θα παρασυρθούν. Τι θα έλεγε σε αυτούς τους ανθρώπους;
«Δεν είναι λύση αυτό, γιατί δεν μπορείς να τα αποφεύγεις για πάντα. Θα βρεθείς σε μια κατάσταση που θα υπάρχουν γλυκά. Θα πρέπει να μάθεις να τα διαχειρίζεσαι. Θα ξεφύγεις, αλλά και μόνο που θα αναγνωρίσεις ότι θα ξεφύγεις και που θα έχεις τα εργαλεία πλέον, θα προσπαθήσεις να το αντιμετωπίσεις.
Και πόσο να ξεφύγεις πια, όταν έχεις τη γνώση και τα εργαλεία;
Εγώ νιώθω ελεύθερη να φάω οποιοδήποτε γλυκό και οποιοδήποτε φαγητό, οποιαδήποτε στιγμή. Έλα όμως που δεν το θέλω! Έλα όμως που δεν με νοιάζει πια!
Όταν τρέφεσαι σωστά, ο οργανισμός είναι γεμάτος, σαν ένα κινητό φορτισμένο στο 100%. Δεν ζητάει τίποτα άλλο. Δεν θα σου ζητήσει ποτέ το κινητό να φτάσει στο 105%.”
Τι σημαίνει διατροφική εκπαίδευση για εκείνη;
«Ελευθερία σημαίνει. Πλέον νιώθω ότι κάνω το σωστό για τον εαυτό μου, ότι τον φροντίζω. Νιώθω άνετα, νιώθω ήρεμη, δεν με απασχολεί το φαγητό όλη μέρα. Τα πράγματα κυλάνε ομαλά και σωστά. Νιώθω ότι τρέφομαι σωστά, έχω ενέργεια, νιώθω ότι κάνω σωστές επιλογές, νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Επίσης, νιώθω ελεύθερη οποιαδήποτε στιγμή να φάω ό,τι θέλω.»
Τι σημαίνει ισορροπημένη διατροφή για εκείνη;
«Είναι αυτό που με θρέφει όπως θα έπρεπε να τρέφεται ένας ανθρώπινος οργανισμός, που με γεμίζει ενέργεια. Είναι να γνωρίζω ακριβώς τι πρέπει να περιλαμβάνει το πιάτο μου, ώστε να μην πεινάσω σε μισή ώρα.
Ποιο είναι το τελικό της συμπέρασμα;
«Οι άνθρωποι θα πρέπει να ξεφύγουν από τη λανθασμένη νοοτροπία του ότι η σωστή διατροφή είναι στερητική, δεν έχει ποικιλία ή ότι είναι μια διαδικασία που θα σε ενοχλήσει και πρέπει να την επιβάλεις στον εαυτό σου. Όχι. Είναι μια ελευθερία. Είναι πάνω από όλα φροντίδα για την υγεία μας.»
Προσθέστε σχόλιο